Wybór metody leczenia zależy od diagnozy, nasilenia objawów, obecności współistniejących chorób, preferencji pacjenta. W razie wątpliwości do postawienia rozpoznania możemy potrzebować wykonania dodatkowych badań laboratoryjnych, obrazowych, konsultacji specjalistycznych lub badań psychologicznych. Jeśli uznamy, że osoba zgłaszająca się do nas na konsultację lub po poradę potrzebuje leczenia, które może być prowadzone w naszym gabinecie, zaproponujemy prawdopodobnie leczenie farmakologiczne lub/i psychoterapię.

Współczesne leczenie farmakologiczne zaburzeń psychicznych ma kilkudziesięcioletnią historię, wciąż się rozwija, jest spowite w liczne mity, kontrowersje i obiegowe przekonania.  

W leczeniu zaburzeń psychicznych stosuje się leki z kilku grup, leki starych i nowych generacji, stosowane w różnych dawkach, o zróżnicowanym działaniu, o odmiennych mechanizmach działania i profilu objawów ubocznych. Rodzaj i dawkę leku dobiera się indywidualnie, biorąc pod uwagę dominujące objawy, ogólny stan zdrowia, wiek pacjenta i.in. Często spotykane uogólnione, potoczne opinie na temat „leków psychotropowych” są mylące, ponieważ pomijają różnorodność tych leków.  

Z praktycznego punktu widzenia chcemy podkreślić, że większość tych leków powoduje stopniowe ustępowanie objawów. Specyfika zaburzeń psychicznych powoduje też, że po ustąpieniu objawów konieczne jest leczenie utrwalające poprawę, toteż kuracja tymi lekami planowana jest zwykle na kilka miesięcy. Wbrew rozpowszechnionym mitom nie powodują one uzależnienia.  

Stosuje się też leki uspokajające i nasenne o szybkim działaniu, stosowane doraźnie w razie dużego nasilenia objawów, pomocne na początku leczenia, lub w krótkotrwałej terapii, ale nie nadające się do terapii długotrwałej, właśnie ze względu na ryzyko uzależnienia.   Szczegółowe kwestie dotyczące leczenia farmakologicznego: dobór leku, plan kuracji, kwestie objawów ubocznych, omawiamy podczas wizyty pacjenta.

Nasze rozumienie objawów zaburzeń psychicznych pozostaje pod wpływem teorii psychodynamicznych. Oznacza to, że podejmując refleksję nad pacjentem i jego dolegliwościami, uwzględniamy nie tylko czynniki biologiczne oraz świadome uczucia i myśli pacjenta, ale też udział nieświadomych mechanizmów psychicznych w powstawaniu objawów. (To podejście kliniczne bazuje na osiągnięciach psychoanalizy.)

Szansą na odkrycie i zmianę tych mechanizmów jest psychoterapia. W naszym ujęciu jest to stopniowy proces, którego podstawą jest dialog pacjenta z terapeutą. Toczy się on w czasie regularnych spotkań odbywających się na ściśle określonych zasadach (uzgadnianych z pacjentem na początku psychoterapii), z reguły nie rzadziej niż raz w tygodniu. Aktualnie (listopad 2010 r.) podjęcie terapii psychodynamicznej jest możliwe u dr Anny Mazurkiewicz. 

Należy zaznaczyć, że oprócz psychoterapii psychodynamicznej, którą się zajmujemy, istnieją inne rodzaje psychoterapii, zróżnicowane pod względem podejścia teoretycznego (poznawczo-behawioralna, egzystencjalna, systemowa i.in.), formy (terapia grupowa), technik. Wskazania do podjęcia określonego typu psychoterapii powinny zostać ustalone indywidualnie.    

Przykładem zastosowania podejścia poznawczo-behawioralnego jest ukierunkowana na traumę terapia metodą przedłużonej ekspozycji. Jest to standaryzowana terapia o potwierdzonej skuteczności w zaburzeniu stresowym pourazowym (metodą tą leczeni są m.in. żołnierze, ofiary przemocy, uczestnicy wypadków drogowych itp.). Jest to metoda z wyboru w leczeniu tego rodzaju zaburzeń np. w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Izraelu. Osoby zainteresowane tą formą leczenia prosimy o kontakt z Grzegorzem Mazurkiewiczem. (Patrz też - Program TRAKT).